Diest, en dan in het bijzonder The Borderline, roept zijn zonen en dochters terug! Op 19 juni mogen we het bezoek van Guy Swinnen verwachten en afgelopen vrijdag 8 mei was het de beurt aan Kathleen Vandenhoudt.

Onlangs gaf ze in de AB te Brussel het startschot van een tournee die haar nieuwste cd “Gracious” aan het brede publiek moet voorstellen. Insiders en muziekliefhebbers hoeven we Kahtleen al lang niet meer voor te stellen.

Al jaren bouwt ze gestaag aan haar carrière. In 1989 wint ze het BRT programma Fan Club en kaapt ze op de Baccara-Beker de Sabamprijs, de publieksprijs en de persprijs weg.   Trouble Three, The Blue Angels, Fetch, About the Queens of the Blues, … dit zijn maar enkele bands uit het verleden waaraan Kathleen haar hand- en stemdiensten verleende. Ook kan ze putten uit een enorme schare vrienden/muzikanten die haar hulp ooit inriepen om vocaal een noot bij te springen.

We denken hierbij spontaan aan Roland, Kommilfoo, Arno, The Electric Kings, Guido Belcanto, De Laatste Showband en ga zo maar door…. Geen klein grut als je het mij vraagt. Dit bewijst dan ook dat echte kenners kwaliteit naar waarde weten te schatten. Wat ook opvalt, is de verscheidenheid aan stijlen en artiesten waarmee ze ooit werkte.  Kathleen kan alle stijlen aan.

Haar stem is als een kameleon die zich, al naargelang de sfeer en emoties die de song oproept, vlekkeloos aanpast aan het kader waarin ze zich bevindt. Voor het concert in de Borderline heeft ze haar vaste begeleidingsband meegebracht. Zo herkennen we ex-Electric Kings’ gitarist Luke Alexander en bassist René Stock. Arnout Hellofs nam de honneurs waar vanachter z’n drumkit. Kathleen opende meteen raak met “Moon” en “The One Breaking Glass”, parels uit haar “Gracious” cd. Nog maar eens te meer blijkt dat ze niet alleen een dijk van een stem heeft maar ook over heel wat songsmid-talenten beschikt. Zonder gêne en schroom durft ze te putten uit haar eigen levenservaringen om songs aan het luisterend publiek te geven.

Naarmate het optreden vordert, lukt het haar om vaart en schwung in haar set te krijgen. Als afsluiter van het eerste gedeelte krijgen we Kathleen solo, enkel zichzelf begeleidend op gitaar, rauw en hees en mooi. Het tweede gedeelte gaat meer de rockende toer op toch weet ze ook op deze manier haar publiek te boeien. Steeds weer opnieuw geeft ze het beste van zichzelf en spoort ze haar muzikanten aan hetzelfde te doen. Kathleen Vandenhoudt is terug en ze speelt een thuismatch! En we zullen het geweten hebben! Ze heeft iets rebels, iets jongensachtig ook zoals ze daar staat met haar jeans en versleten snakeboots. Toch blijft ze met beide voetjes op de grond en durft ze zichzelf te relativeren. Dit alles maakt van haar een heel straffe madam! “Don’t Ever Stop Carressing Me” zingt ze op het einde van haar optreden. Wel Kathleen, je mag op je beide oortjes slapen, we zullen je blijven op handen dragen voor al het moois je ons reeds bracht en vooral doe zo verder.  Diest kan en zal terecht trots op je zijn.

BIERBEEK BLUES'D UP IN...LICHT UIT!!!